Long Way Rome

Te voet naar Rome

2.500 kilometer avontuur


Het was een droom die ik al jaren koesterde. In de zomer van 2019 maakte ik die eindelijk waar. Ik trok mijn rugzak aan, met daarin tent, slaapzak, pen en papier. En stapte op 3 maanden van Hoboken naar Rome. 2.500 trage kilometers door België, Frankrijk, Zwitserland en Italië. Het werden 100 dagen verwondering vol verrassing en persoonlijk avontuur. Onderweg hield ik een blog bij.

Petits chouchous

Er zijn beelden in kleur, sepia en zwart-wit. Ze poseren in de woonkamer voor de open haard of kronkelen komisch voor een te klein zwart doek. François houdt van variatie.

Lees verder »

Lokaal erfgoed

Nieuwe gedachten naast oude herinneringen, kriskras door elkaar. Verhalen bieden zich spontaan aan, je kiest zelf maar waar je inpikt.

Lees verder »

Monsieur Pillot

In Fravaux verontschuldigt een oud boertje zich dat hij me stoort. Waar trek ik met die zware zak naartoe? Naar Rome, helemaal doorheen de Alpen, verstaat hij het goed?

Lees verder »

Alleen maar in Frankrijk

Dat is het verschil tussen eenzaam en alleen zijn. Alleen zijn is gemakkelijk. Je hebt er geen woorden voor nodig, geen regeltjes, geen mensen.

Lees verder »

Kluizenaars

Laurent lijkt een beetje op Benoît Poelvoorde en hij verontschuldigt zich dat hij alleen maar Heineken heeft, we vinden elkaar onmiddellijk sympathiek.

Lees verder »

Absint aan de grens

Ik schrijf nog trager dan ik stap en zelfs het stappen gaat niet snel. Toch hebben mijn eeltige voeten vandaag na bijna anderhalve maand het winterstadje Pontarlier bereikt, in hartje zomer.

Lees verder »

In vino veritas

Je hebt geluk, glundert Laurent, ik heb maar twee flessen wijn in huis. Een goede en een slechte en ik heb geen zin in de slechte.

Lees verder »

Vendelzwaaien in Zwitserland

Al een dikke week lang tel ik meer vlaggen dan inwoners in de dorpen van rösti en gatenkaas. De Fransen mogen nog zo chauvinistisch zijn, als het op vendelzwaaien aankomt reiken ze nog niet aan de alpenknieën van hun Zwitserse buren.

Lees verder »

Locatietheater

Je leeft van dag tot dag en ziet wel onder welk dak of in welke wei je ‘s avonds terechtkomt. Of in welke camping.

Lees verder »

Reflectie van goud

Zwitserland is rijk. Schatrijk. Ik zou een blog kunnen volschrijven over de reflectie van al het goud van Lausanne in de diepe regenplassen waar ik op mijn vrije regendag door loop.

Lees verder »

De engel van Aosta

De oversteek van de Alpen naar de Aostavallei is zo spectaculair dat je amper beseft dat je de grens oversteekt. Tot je de eerste Italiaanse dorpjes binnenstapt en prompt verliefd wordt.

Lees verder »

Country in het klooster

Mijn handschrift op het registratieformulier evoceert bij de zuster een heuse religieuze ervaring. Ze roept ‘oh my god’ wanneer ze de kleine hoofdletters ziet en promoveert me prompt tot kunstenaar.

Lees verder »

Gouden oudjes

Onmogelijk om honger te leiden op de Cammino. God waakt over elke pelgrim. En anders zijn het de oudjes wel.

Lees verder »

MacGyver van Compostela

MacGyver lijkt niet eens op die van op tv. Ik zie hem voor het eerst wanneer ik mijn kamer binnenstap. Hij zit op het onderste bed van een stapelbed, met zijn rug naar me toe.

Lees verder »

De glimlach van Tony

Tony heeft een guitige, gelukzalige glimlach op zijn gezicht. Misschien omdat hij als enige snurker in de kamer goed sliep vannacht? Nee, het is omdat hij zijn bestemming in zijn leven heeft gevonden.

Lees verder »

Hartelijk gefotografeerd

Welke foto’s vertellen mijn verhaal, welk verhaal wil ik precies vertellen? Waar plaats ik het begin, hoe vlecht ik al die rode draden aan elkaar, komt er ooit een einde?

Lees verder »

Herfst in Toscane

Zijn haakneus is keizerlijk en Nevio draagt hem met trots. Een stuk beschermd Romeins erfgoed waar het hele dorp van Asterix spontaan voor zouden applaudisseren.

Lees verder »

Rome zien

Niet alle wegen leiden naar Rome. Dus volg je best het officiële tracé dat in Italië regelmatig over grote stukken asfalt loopt.

Lees verder »
Scroll naar boven