‘Mag ik iets vragen, mijnheer?’ Ik kijk naar de kringetjes in de vijver van de Mechelse Kruidtuin, de laatste kilometer van mijn eerste etappe. Mijn zwaar beladen rugzak valt M op. ‘U draagt geen schelp, maar stapt u misschien naar Compostela?’
Hij trok er zelf te voet naartoe en is net twee weken terug. Vertelt hij trots. Zijn ogen blinken, zijn glimlach is aanstekelijk, M straalt. Maar waarom stapt een snotneus van 16 zo’n fysiek en mentaal zware tocht? Zijn enthousiaste gebaren ondersteunen zijn woorden. ‘Het was de Camino of levenslang.’
Een nieuwe kans
Voor hij aan zijn pelgrimstocht begon, torste M een heel andere rugzak op zijn schouders. Een heel zware, vol criminele feiten. Het gevolg van slechte vrienden en een moeilijke jeugd. ‘Maar dat is nu allemaal voorbij’, zegt hij stralend. Dankzij zijn fysieke expeditie en enorme doorzettingsvermogen is M nu levenslang vrij.
Hij kreeg een nieuwe kans van de jeugdrechter, die in hem wél het goede zag. Dus stapte de ex-delinquent gemotiveerd van het verkeerde pad af om een mooiere nieuwe weg in te slaan. Op karakter en met succes. Twee maanden lang trok hij rond met een ‘fucking heavy rugzak van 20 kilo’ door de verzengende Spaanse hitte. Zwaar, lastig en confronterend, maar achteraf kan je wel alles aan. Elke nieuwe dag zonder rugzak is een makkelijke.
Er is een leven vóór en een leven ná de Camino. Ervoor was er een in een doodlopend straatje, het leven erna blijkt er een met een enorme glimlach. Een pelgrimstocht verandert een leven. Ik ben blij dat ik M mocht tegenkomen op mijn allereerste dag. Het begin van veel andere mooie verhalen?
Quality time
Zonder het echt te hebben gepland, blijkt mijn eerste stapweek er één van quality time met vrienden en familie. Mijn eerste zetel krijg ik bij mijn zus Sandrine in Mechelen, twee dagen later stap ik een hele voormiddag met grote broer Stéphane. Ik geniet van drie grote koffies in de keuken van Kevin en Inge, in Kessel-Lo leent Minne mij haar master bedroom uit. En aan de oevers van de Maas trakteert mijn tante mij op een gastronomische maaltijd en een bed met uitzicht op de Citadel van Namen.
Veertig jaar lang vond ik sushi veel mooier dan lekker. Met Christelle en Éric erbij blijkt de Japanse keuken verrassend mee te vallen. Ik plant mijn tentje in de bloementuin van de grootste herenboerderij van heel Perwez. Twee dagmarsen later krijg ik in Dinant in een krakend herenhuis een nostalgische jongenskamer die niet meer veranderd is sinds eind jaren 80. Daarna zijn de familiale contacten en slaapplaatsen opgesoupeerd, we zien wel wat komt.
Soundtrack van de pelgrim
Het is donker in mijn tent, de zangvogels in de haag tsjilpen traag hun avondlied. Ik laat mijn oordopjes in mijn zijzak. Dit is de soundtrack van de kampeerder, de pelgrim of vrije mens. Het is er één om blij van te worden. Ook al is de weg nog lang en weet ik nog niet precies waarom ik deze tocht eigenlijk stap, dit moment voelt gewoon heerlijk.
En misschien is dat wel goed genoeg.