
Emma Donoghue, ‘Verdwaald’
Het komt er niet alleen op aan een goed verhaal te hebben. Minstens even belangrijk is het om dit verhaal behoorlijk te vertellen.

Het komt er niet alleen op aan een goed verhaal te hebben. Minstens even belangrijk is het om dit verhaal behoorlijk te vertellen.

Als we Jan van den Berghe op het scherm zien, denken we niet meer aan geeuwende koningen en vruchtbare prinsessen. Maar aan de beste bokslegendes.

Hoe graag we sommige beelden ook zouden willen wissen, ‘De vrouwenhater’ is een té beklijvende roman.

‘Villa Air-Bel’ vertelt over de korte, maar zware periode waarin het CAS actief was, het levensgevaarlijke diplomatieke kat-en-muisspelletje met de Duitse bezetter en de internationale ambassades, balancerend op het randje van de illegaliteit.

Verslavend, godverdomme! Godverdomme. Zucht je na het dichtklappen van ‘Het boek der ontwenning’. Want wat een verhaal, wat een boek.

Bloed, hoofd, hart, ik leef. In een wereld vol zekerheden. Ik draai aan de kraan en er komt water uit. Klik de schakelaar en het licht gaat aan. Druk op de knop en de televisie spreekt me aan. Daar kan ik zeker van zijn. Mijn wekker loopt om kwart na zeven en er is altijd

Een verdronken geest naast een leeg glas wijn. Een fles van een uitzonderlijk slecht jaar.

Dé Grote Antwerpse Willem Elsschot Atlas. Je moet het maar durven, zo arrogant uit de hoek komen.

Cursus diplomatie voor politieke dummies Wereldkampioen regeringsvormen: we hebben er lang voor moeten knokken. We hadden dan ook veel troeven in handen: compromisloze politici, laffe politici, koppige politici en zelfs incompetente politici. En kijk, wat een ijver: verschillenden cumuleerden zelfs meerdere eigenschappen! Dit zelden geziene niveau van politiek amateurisme was lang, heel lang geleden, wel

“Shakespeare volgt de geschiedenis precies tot daar waar hij de feiten kan gebruiken. Vervolgens breekt zijn fantasie open.”

Een tijdsdocument is ‘Twee ezels’ niet geworden, maar dat was Hendryckx’ ambitie ook niet.

Weinig blabla, teveel boemboem. Het is ook nooit goed.

Een beknopte maar leuke aanvulling op al wat de afgelopen drie jaren al over de schrijver is gepubliceerd.

Een stevige Rocquefort op de literaire kaasplank zal dit boek dan ook nooit worden. Maar een blokje jonge kaas smaakt ook altijd.