Bloed, hoofd, hart, ik leef. In een wereld vol zekerheden. Ik draai aan de kraan en er komt water uit. Klik de schakelaar en het licht gaat aan. Druk op de knop en de televisie spreekt me aan. Daar kan ik zeker van zijn. Mijn wekker loopt om kwart na zeven en er is altijd koffie op het werk. Het gebouw zal niet instorten en mijn computer niet ontploffen in mijn gezicht. Geruststellende zekerheden. De fiscus rolt mij elke dag opnieuw. Als ik mijn fiets niet vastbind, is die na vijf minuten verdwenen. En betaal ik na een avondje doorzakken mijn rekening niet, hijgt een agent een kwartier later knoflookwalmen in mijn gezicht.
Maar misschien. Misschien moet ik me laten meedrijven op die trendy golf van onzekerheid. Want alles is onzeker. Door de crisis verlies je straks je job. Je spaarboekje is bijna failliet. Of anders wel de bank die je geld bijhield. Je liefdesleven bestaat uit papieren zakdoekjes en je hebt geen ego waar je achter kan schuilen. En op een dag krijg je een onverwacht hoge energiefactuur niet meer betaald en daar sta je dan. Zonder warmte en zonder lief en zonder geld en zonder job.
Hopeloos afgedaan
Die onzekerheid zorgt voor angst en stress. Maar die zoekt iedereen juist op door er zo obsessioneel mee bezig te zijn. Ben je hopeloos op zoek naar een lief en tuur je continu heel het café af op zoek naar een potentiële vriendin, lopen gegarandeerd één voor één alle dames de kroeg uit. Ook die ene die jou bij het binnenkomen nog zo sympathiek vond. Als je dag in dag uit gefocust bent op die schrik om je baan te verliezen, krijg je je werk niet meer fatsoenlijk geklaard en krijg je van je baas vroeg of laat die C4 waar je uiteindelijk om vroeg.
Al dat idiote focussen op onzekerheid. Toch maar best vertrouwen op die kleine certitudes van het leven misschien? Het nieuws dat je dagelijks krijgt om zeven uur stipt. De auto die start vanaf dat je de sleutel omdraait. De traditionele regenperiode tijdens de zomervakantie. De ongewenste folders voor afhaalpizza in je brievenbus. De indrukwekkende saaiheid van elk uitgesproken woord door Pieter De Crem.
Madame Gertrude
Tot zover deze inval die spontaan vorm kreeg tijdens het trage aanschuiven aan de snelkassa. De bomma voor mij die betaalde met een briefje van honderd euro. En toch zo nodig moest klagen dat de prijs van een of andere château Grand Cru wéér maar eens was opgeslagen. Die schommelende prijzen, ach, niks is nog zeker, meneer. Wel, madame Germaine, Gertrude, Béarnice of hoe je ook heet. Drink uw wijn, geniet van uw zekere pensioen en stop alsjeblief met zagen. Want anders begin ik ook. Misschien.