
Schip ahoi, koers op zee
Hij draagt nog zo’n vrolijke gilet, de barman kijkt wat sip. Bedroefd. De puntjes van zijn zwarte snor wijzen naar omlaag. Want het is weer allemaal voorbij.

Hij draagt nog zo’n vrolijke gilet, de barman kijkt wat sip. Bedroefd. De puntjes van zijn zwarte snor wijzen naar omlaag. Want het is weer allemaal voorbij.

Efficiënt speeddaten is een kunst. Je hebt maar zes minuten om een goede indruk te maken.

Ik overweeg de aankoop van een nieuwe sapcentrifuge. Oh help, ben ik aan het radicaliseren?

Ik ruik het aan haar haar.
Alsof de sigarettenrook uit haar opgesteven permanent kringelt.
Of uit de vacht van de poedel die ze kordaat tegen haar boezem klemt.

Ze heeft een ladder in haar panty en een fonteintje in haar dot.
Uit haar handtas op de barkruk piept een plastieken bloem.
Ze nipt in kleine teugjes stijlvol aan haar glas. Tripel Karmeliet.

De allerlaatste wolkjes rook in je longen doen je mijmeren over alle mooie ongezonde momenten samen, jij en je saf. Afscheid nemen van drank is anders.

Nothing really ends. Het is zelfs nog maar net begonnen. Vorige vrijdag mocht ik mijn eerste tentoonstelling openen.

November zag er in oktober nog rustig uit. Tot Tatjana mij twee weken geleden een berichtje stuurde.

Christophe Vekeman is geboren op de verkeerde plaats. In Temse in plaats van Texas. En in het Waasland lopen er bedroevend weinig cowboys rond.

“Wanneer je denkt dat je hier niet hoort, dan vind je ‘t prachtig als je er tóch bent.”

voilà que finit
cette lente cadence
du tout doux bruit
cette belle pluie
de mes vacances

Afstudeerprojecten Academie 2017-2018 @ De Blikfabriek, Hoboken

Niks domme reality tv of uitlachtelevisie. Naar Temptation Island kijken is bittere ernst.

ik fluister liefde in jouw oor
zacht ondanks jouw zwak gehoor
en kijk daar groeit een regenboog
jammer van dat glazen oog