De een zijn dood is de ander zijn brood. De economische crisis blijkt een dankbare inspiratiebron te zijn voor heel wat hedendaags literair talent. Maar met zijn schitterend debuut ‘Deze bloedende stad’ schreef de jonge Cityjongen Alex Preston toch een van de meest aangrijpende boeken over de financiële malaise. En vooral ook over de weerslag ervan op de huidige generatie jongeren.
We volgen de ambitieuze twintiger Charlie Wales in een cruciale periode uit zijn leven. Na een zorgeloos extravagant studentenleventje vol seks, drugs en rock-‘n-roll wil het hem op professioneel gebied maar niet lukken. Frustrerend, want zijn twee boezemvrienden gaat het wél uitstekend voor de wind. Henry is van goede komaf en hoeft zich geen zorgen te maken om rond te komen én nog iets over te houden voor zijn drankexcessen en drugsfeestjes. Vero is dan weer het type geslaagde vrouw met een dure smaak. Te duur, want Charlie boert niet goed genoeg om zijn eeuwige liefde aan zich te blijven binden.
Tot het hem dan toch lukt aangenomen te worden bij het prestigieuze, agressieve hedgefonds Silverbirch. Charlie begint onmenselijk veel overuren te draaien en in zijn dromen ziet hij de euro’s en dollars rond zich tollen. Hij blijkt heel wat aanleg te hebben om de juiste speculaties te maken en begint aardig wat geld op te strijken. Maar dan slaat plots de crisis toe en die laat hem gedesillusioneerd achter met zijn ambitieuze dromen.
Trainspotting
Preston schetst de bikkelharde confrontatie tussen de naïeve jeugdidealen van een beloftevolle jongeman die het liefst theaterrecensent werd, en de harde financiële Londense volwassenenwereld waarin hij terechtkomt. Het is een akelig maar helaas ook realistisch relaas van deze hectische tijd waarin we leven. Waarin jongeren op zoek gaan naar een houvast – financieel, sentimenteel of passioneel – maar steeds stoten op de grenzen van hun verantwoordelijkheid. Vriendschap, trouw, onafhankelijkheid, het huwelijk en het vaderschap: de diverse facetten van het volwassen leven blijken niet zo evident te zijn. Een klassiek thema misschien, maar Preston slaagt er dankzij zijn meesterlijke persoonsbeschrijvingen en heerlijke schrijfstijl in om er een eigenzinnig tintje aan te geven.
Het verschil met andere, bravere romans, is dat eigenwijze, anarchistische tintje dat de auteur aan Charlie meegeeft, en dat regelmatig aan ‘Trainspotting’ doet denken. ‘Deze bloedende stad’ speelt zich af tegen een ruwe, kille achtergrond. Zowat alles valt tegen, en ook een happy end is te hoog gegrepen. Anno 2010 leven twintigers en dertigers niet meer in een sprookjeswereld. Het leven is snoeihard, door allerhande externe oorzaken die je zelf nooit volledig onder controle kan houden.
Te veel bijgekruid
Een opmerkelijk debuut dus, al durft Preston zijn eersteling soms al te veel bij te kruiden. Zo evolueert het liefdesverhaal plots tot een driehoeksverhouding tussen de drie vrienden. Dat is misschien wat te veel van het goede omdat er uiteindelijk slechts één echt uitgewerkte personage is. Anderzijds zegt die relatie dan weer veel over de labiele positie waarin de huidige generatie zich dikwijls bevindt…
Met ‘Deze bloedende stad’ serveert Preston ons een krachtige spiegel van de huidige decadente maatschappij. Waar geld het haalt boven andere verantwoordelijkheden en je ook daar uiteindelijk niet gelukkig van wordt. Een bittere, maar vlijmscherpe roman. Leve de crisis!
Cédric Raskin
Voor Cutting Edge