Blog
Mijn wereld in verhalen
Woord en beeld

Verbeke Foundation
Misschien is het de vervreemding, anders wel de verwondering. Of je de Verbeke Foundation binnenstapt met de sérieux van een cultureel volgroeide volwassene of met de nieuwsgierigheid van een klein kind. Het vrolijke universum van het opgewaardeerde rariteitenkabinet blijft altijd opnieuw verbazen.

Bruxelles, le lendemain
Geen #lockdown, niet meer. De hoofdstad herleeft na de laffe aanslagen. De rook trekt langzaam op, de zon sijpelt door.

Flirting
Ergens op een appartement, twee hoog, staat een raam wijd open. Valt de zon rijkelijk binnen, verlicht een ongewild romantische scène. Ook op de vensterbank wordt duidelijk heel wat geflirt.

Toekomstige herinneringen
Het is zo ver. De kogel is door de kerk. Of door de synagoog iets verderop. Het Zuid verliest binnenkort een inwoner, Hoboken krijgt er eentje bij.

Breathe Walk Die
Een zware fatalistische boodschap in amper drie woorden geprangd, die zich presenteert als commerciële neonboodschap in een vrolijk kinderlijk lettertype.

Johannes Langkamp
Niet de expo van Ugo Rondinone in het Museum Boijmans Van Beuningen was mijn ontdekking. Wel het spitsvondige werk van Johannes Langkamp.

Teder gelegen in nederigheid
teder gelegen in nederigheid
gelost in de ruimte
verlost uit de tijd

Het hol van Pluto
Antwerpen is het centrum van de wereld, mijn appartementje het middelpunt van het universum. Wat is er te zien in de periferie?

Ai Weiwei speaks
“We’re actually a part of the reality, and if we don’t realize that, we are totally irresponsible. We are a productive reality.”