Misschien is dat wel wat ze met wijsheid bedoelen. Anders beginnen kijken naar de dingen.
Toen ik 10 was, keek ik met grote jongensogen en korte broek naar burchten en kastelen. Sterk, heroïsch, onverwoestbaar.
Als twintiger begon ik op de torens ook de vlaggen te zien, en de mensen die in de symbolen geloofden. Een fort was blijkbaar een vat vol verhalen.
Op mijn 30e verschoof mijn aandacht naar hoe we met die oude gebouwen omgaan. Wat is de plaats van erfgoed in de maatschappij?
Vanaf mijn 40 begon ik van de mensen, de steden en hun verhalen ook de muren te ontwaren, de grenzen van de maatschappij.
Er groeit onkruid op de grote stenen.