We hebben op het appartement een automatische stofzuiger. Een ronde schijf op wieltjes die de hele vloer afspeurt naar alle mogelijke vuiltjes en die gulzig opzuigt. Wanneer elke kamer is afgezocht rolt de zoemende kuisploeg weer naar haar startplek. Daar laadt de motor op en maakt ze zich klaar voor een nieuwe ronde.
Het apparaat heeft handenvol geld gekost, maar we zijn er weinig blij mee. Echt slim kan je het bezwaarlijk noemen. Vaak veegt de robot dezelfde strook of kamer, soms tot vier keer toe. De badkamer, waar het meest te ruimen valt, slaat ze dan weer consequent over. Ons blinde huisdier schurkt ook regelmatig tegen eenzelfde stoelpoot aan, en wel altijd die waarop ik zit te werken. Na een poosje slaat het systeem tilt en moeten we het komen bevrijden.
We pakken de robot dan op en plaatsen die rechtstreeks in de overgeslagen badkamer, dicht bij een plukje stof en enkele lokken haar. Een lekkernij voor een veelvraat, zou je denken, maar niks hoor. Het onding maakt prompt rechtsomkeer en keert koppig weer naar mijn pas gepoetst bureautje, om voor een vijfde keer hongerig tegen mijn benen op te botsen.
Bij mij valt écht niets meer te rapen, denk ik steeds. Zoek toch verdorie eens op de juiste plaats! Ik zeg het zelfs hardop, bij elke stoot opnieuw, maar het apparaat is slecht afgesteld en luistert nooit.
GREAT !!