Hij was wat nervéus, zei Roger, alsof ik dat al niet had gemerkt.
Hij was al twee keer tegen de winkelkar van de dame voor hem in de rij gebotst.
En zei pas pardon toen hij doorhad dat hij ook mij onbewust had voorgestoken.
Geen probleem hoor. Want ik zag aan zijn slecht dichtgeknoopte hemd (tweede bovenste knopje overgeslagen) en zijn fles rode wijn in de linkerhand en de bloem met korting en de hespenworst in zijn rechter, dat hij romantische plannen had.
Een afspraakje, vertrouwde hij me toe. De eerste sinds 2010.
En hij was wat nervéus, zo nerveus dat hij dat twee keer achtereen zei.
Ik vertelde hem dat hij er goed uitzag en dat heel goed ging doen, maar misschien nog beter als hij zijn hemd eerst correct knoopte. En hij lachte om zijn onhandigheid en ik lachte om zijn lach en wenste hem oprecht heel veel succes.
Nadat ik afrekende en mijn winkelkar naar de auto rolde, zag ik hem zenuwachtig staan trappelen aan het stalletje van de winkelkarren.
Man man, ik ben nervéus, zei hij.
Ik heb hem geholpen met zijn hemd, haalde uit mijn auto een pint (ik had alleen een sixpack Omer) en dronk er één met hem mee, op de liefde. Schoon tafereel op de natgeregende parking net voor sluitingstijd.
Hij kon er wel tegen hoor, zei hij, ha!
En dankuwel, hij was nu wat minder nervéus.
Ik klopte op zijn schouder, gaf hem nog mijn nieuw pakje Frisk mee, voor een frisse adem.
Hij gaf mij in ruil zijn hespenworst.
.
